بررسی مقامات و احوال در چهار اثر برگزیده ی نظم و نثر عرفانی(اللمع فی التصوف ،رساله ی قشیریه،منطق الطیر و مثنوی معنوی)

مقامات و احوال از جمله مباحث مهمّ عرفان و تصوّف اسلامی هستند که سلوک عارف به سوی حقیقت و اتّحاد با حق را امکان پذیر می کنند. این موضوعات در اکثر کتاب های عرفانی مورد توجّه قرار گرفته است. در این پژوهش به بررسی این مقامات و احوال در الّلمع فی التّصوّف، رساله ی قشیریّه، منطق الطّیر و مثنوی معنوی پرداخته ایم که هر یک از جایگاه ویژه ای در عرفان و تصوّف اسلامی و همچنین ادبیّات عرفانی برخوردار هستند و نویسندگان و سرایندگان آن ها نیز از جمله بزرگان این حوزه محسوب می شوند. موضوع مقامات و احوال در این آثار، شباهت های فراوانی با یکدیگر دارند، چرا که اساس همه ی این دیدگاه ها دین اسلام و موازین عرفان اسلامی بوده است. با این حال، تفاوت هایی نیز در جزئیّات این آرا مشاهده می شود. هدف اصلی این بررسی مقایسه ی دیدگاه های این بزرگان درباره ی مقامات و احوال، توجّه به شباهت ها و تفاوت های موجود در آرای آن ها و همچنین دلایل شکل گیری این دیدگاه هاست.مقایسه ی مقامات و احوال در این آثار نشان داد کهدیدگاه های ابونصر سراج و ابوالقاسم قشیری یکسان است اما عطار نیشابوری نظرات متفاوتی در این باره دارد. همچنین مولانا علی رغم نگاه گسترده ای که به سیر تکاملی انسان دارد؛پیرو دیدگاه های هبونصر است.